Marieke werd geslagen door haar man

'De ruzies begonnen op te lopen en werden steeds heftiger. Ik weet nog heel goed toen Stefan de eerste klap uitdeelde. We ruzieden over een rekening die niet betaald was en voor ik het wist kreeg ik een volle mep in mijn gezicht. Ik zag dat Stefan ook erg schrok. Hij rende de kamer uit. Een paar uur later was hij thuis. Ik zat verlamd op de bank.'

'Hij bood zijn excuses aan en was erg lief voor me. Hij begreep niet dat hij zo uit kon schieten. Het was de stress. Ik vergaf hem en we besloten het achter ons te laten. Maar het bleef daar niet bij.'

'Bij elke ruzie gebruikte hij geweld. Dat geweld werd steeds heftiger. Hij werd boos om het minste of geringste, bijvoorbeeld als het eten niet op tijd klaar was. Het was een andere Stefan geworden.'

'Ik werd door hem steeds meer beperkt in mijn doen en laten. Ik had geen sociaal leven meer, aan de meeste vriendschappen kwam hierdoor een einde. Ik wilde niet bij hem weg, maar dat het geweld zou stoppen. Ik wilde de oude Stefan weer terug.'

'Ik was bang: wat moest ik doen? En wat als hij toch zou veranderen en we weer gelukkig konden zijn?'

'We komen er wel uit dacht ik keer op keer, hij heeft het moeilijk, hij komt er wel weer bovenop. Vergeven lijkt gemakkelijker dan weggaan.'

'We waren inmiddels een jaar verder en geheel onverwachts raakte ik zwanger. Toen hij mij tijdens mijn zwangerschap een keer sloeg, ging de knop om.'

'Het ging niet meer alleen om mij, maar ook om een klein mensje dat ik moest beschermen. Ik heb de politie gebeld die ervoor zorgde dat hij een tijdje uit huis ging. Een goede vriendin heeft mij bijgestaan in het contact Veilig thuis waar ik door de politie naar wasverwezen.'

'Toen Stefan het niet eens was met het huisverbod, heeft Slachtofferhulp Nederland contact met me opgenomen. De medewerker is met me meegegaan naar de rechtbank. De hulpverlening die daarna via Veilig thuis aan Stefan en mij is geboden, heeft jammer genoeg niet tot een verbetering van de relatie geleid. We zijn inmiddels uit elkaar.'